seni kaybettiğim o günden beri içimi dağlıyor hasretin, sızın kah gönderiyorsun yalnızlığını kah karşıma çıkıyor ansızın
herhangi bir gecede, dumanlı bir köşeden bazen ayın ondördü kadar şehla ve güzel bazen bir ejder gibi, bakışları bir kızın ızdırab şarabıyla ruhumu sarhoş eden kil renkli gözlerini buluyorum ansızın
herhangi bir zamanda muamma bir şarkının dalgın nağmelerinde duyuyorum seni ağlayan kirpikleri bazen kumral ve kısa uçurtmalar taşıyor göklere nefesini
bazen karanlıkları örtecek kadar uzun alevli saçlarında dağılıyor gül ve gün kalbimden bir karanfil koparıyor sonsuzun savaşta yenik düşen gemiler kadar üzgün
herhangi bir denizin efsunuyle yeniden her şey sanki yeniden başlayacak derinde sönerken mutluluğun nazenin kandilleri yaralı bir güvercin görürüm ellerinde hayalinde bulurum solgun karanfilleri