puhu yürekte gidenin ayak sesi ağır dönen kilit görünmez hayvanını yatıştıran mimozalı gölgeler
sularda dünyanın batışı cama vuran, camına vuran kapısı çekilmiş evler
loş pencere, kör kapı, puhu sokakta oynayan için bekliyor camdaki gölgen kalendeki mürekkep uzayınca sokak silinir onun için gölgen ya da sen silinirsin aynı puhu ama şimdi her şey daha uzak