ey can huması, bize bu ruzigardan bir sayfa okur musun? sen umuda bak ve onu güzel eyle
ey tanyerini kızıl bir harmaniyeyse boydan boya örten uzun bedevi bize altın lengerlerde ölümsün sonra bir dudağı yerde ve bir dudağı gökte bir devi sanki sen doğurmuşsun gibi acıyan memelerle bizi emzir
gün döner, ay ırılır, ey can huması bize bu ruzigardan bir sayfa okur musun? şimdi gök, suskun develerle ve mahzun ağır konup kalkan kervandır çölü, yeni doğmuş bir bebek gibi koynunda uyutup bir lalenin perçemini keserek okşa onu, ey can huması ve öp ve onu kanayan geceyle uyandır
ölümün bir toy gibi kurulduğunu hiç görmemişiz hayli zamandır