kış, dağların kürkü gibi kış gece midir düşen dal? sen ey böğürtlenlerin ve umutsuzluğun mülkü ve bir hüzünden huruç eder gibi kalın bir türkü ile dağları düz eden abdal
şimdi sen ilkyazı, belki kara, yün bir kuşak gibi beline dolayıp acıyı kav, sevdayı çakmak bilip yola çıkmak üzresin
Ellerin ovalara üzengi denizin tuğu, ağacın börkü ve dahi ölümü bir yılkı gibi bırakıp gidensin torlak kemal